21.08

Wczoraj było święto narodowe. Żołnierze maszerowali, latały samoloty w szykach bojowych, a dziś próbowaliśmy dostać się z Moniką do archiwum medycznego. Szpital odnawiają, więc nikt nie wie, dokąd je przenieśli i którędy się tam wchodzi. Wędrowaliśmy przez budynki i korytarze przez 45min. Odsyłani z miejsca do miejsca przez małe pokoiki z zamkniętymi w ich wnętrzach paniami. Schodami w dół i w górę, przez park, prosto w epicentrum remontu, recepcję szpitala- wszędzie to samo. Nikt nic nie wie, ale na wszelki wypadek twierdzi, że nic takiego, jak archiwum nie funkcjonuje. Wreszcie znaleźliśmy. Mały budynek- wyglądający z zewnątrz jak zakład pogrzebowy. Krata zamknięta, na drzwiach kartka. Jedyny archiwista zrobił sobie długi weekend- wraca w poniedziałek.

Tegnap volt a nemzeti ünnep. Katonák masíroztak, repülők röpködtek háborús stílusban, ma pedig megpróbáltunk bejutni a Mónival a SOTE arhívumába. A kórházat épp felújítják, ezért senki sem tudja hol lehet a levéltár, és hogyan találhatjuk meg. Negyvenöt percen keresztül bolyongtunk a folyosókon. Egyik helyről a másikra küldtek minket, kicsike helyiségeken keresztül, a piciny irodák mindegyikébe egy-egy hölgy volt bezárva. Lépcsőn fel és le, át a parkon, a felújítás epicentrumába, porta, mindenhol ugyanaz. Sehol senki semmit nem tud, de mindenesetre állítja, hogy archívum az nem létezik. Végül mégis megtaláltuk. Egy kis épület - kívülről úgy néz ki, mint egy temetkezési vállalat. A rács zárva volt, az ajtón egy papírcetli. Az egyetlen archívumi munkatárs kivett két nap szabadságot és elutazott a hosszú hétvégére - hétfőn tér vissza.